Enerji sıkıntısı

O kadar çok sıkılıorum ki.. İnsanların benım enercimi, gunumu sahip olduum herşeyi emmesine izin vererek sıkıntımı dağıtmalarına olan umudum sadece can sıkıntımı arttırıyor.
Buna bile tenezzul etmiyorlar.
Yada işte dolayısıyla emiyorlar ve kurutuyorlar. Sıkıntım ise baki..
Çaresizim çünkü çözüm bulamıyorum. Can sıkıntısı gerçekten ölümcül bir azap..

Heyecanım yok..
İlgim yok..
Hevesim yok..
Değersiz..

Kendime zarar verince bazen biraz sanki birşey hissediyor gibi oluyorum.. Ama o kadar çok çabuk sönen bir kıvılcım.

Yorgunum uyuyamıyorum ve sıkılıyorum. Birşey istemiyorum. Neden..

Değişim

Kabuk değiştirmek. Sevdaya yakalanmak.
İçi kurumak.
Tazeliğini kaybetmek.
Nasır tutmak.
Kendimi değiştirmekten bahsediyorum.
Lezzetsiz ve acı olmaktan ve beni buna iten sebeplerden uzak çok uzağa gitmekten..

Çaba sarfetmediğimde yokolmamın yanlış olmadığını görüyorum.
Çaba sarfettiğimde başarılı olmamamın yanlış olmadığını görüyorum.
Amaçlar ve hedefler yenilenmezse insan yalnız kalıyor.
Beni yalnızlık değil, kalabalık olmak istediğimde kuklalaşmak öldürüyor.
Değişim beni zinde tutan yegane hayat damarım.
Hep aynı ve hep yanlışta
o zaman değişiyorum..