11 Ekim 2012

Mutluluk

Gri bir bulut uzaktan yavaş yavaş gelir görürsünüz. Diğerlerinden farklı.. Bir an düşünürüm neden diğerleri beyaz ve o gri. Mavi gökyüzüne bakarım. Aydınlığın güneşin verdiği parlaklığın rengini duyumsarım. Bunların hepsi şu bir anın büyüleyici gerçekleridir.

İşte o gri bulut her geldiğinde içimde bir şeyler yiter gider. Bazen buna karşı durmayı griye değil de içimdeki canlılığa tutunmayı isterim. Ama önünde gri dururken sana aydınlığa bağlanman için de bir neden yokken. Tek görünen yol dümdüz olandır.

Artık duruyorum. Bakıyorum. Gri mi diyorum. Seni de seviyorum diyorum. Ama uzaktan..