Kaldırma Kuvveti

Evet.. Zihnim artık bu hayatta birçok şeyi kaldıramıyor..
Karamsarlaşma gelişimimi tamamladım ve artık iyi yanını göremiyorum hiçbirşeyin..
Hiçkimse keyif veremiyor, hiçkimse değmiyor..
Ben bile bana yabancılaştı ve anlamıyor beni..
Kendimi dinlemekten de sıkıldım. Bozulmuş plak gibi hep aynı gözlemleri tekrarlayıp çözüm üretemiyor.
En sinir olduğum çözümü olmayan sorunları yüzeye çıkarmak bunlardan konuşmaktır. Ne gerek var..
Bir çözümü var mı yok..
E o zaman konu etmeye ah vah etmeye vakit kaybetmeye keyfini bozmaya ne gerek var..
İşte ama zavallı olduğum için bataklıkta çaresizce debeleniyorum, oysa bu hiç bir işe yaramıyor hatta batışımı hızlandırıyor..

Belki etrafıma son kez daha sakin ve huzurla tad alarak bakmaya çalışarak kaçınılmaz sonumu sukunetle karşılamaya çalışıp son anlarımı keyifle geçirmeliyim..

belki değil kesinlikle öyle.. işte bu sebebten çözümsüz sorunları tekrarlamak en sinir olduğum şey. çözüm varsa da bunu denemeden panikle paralize olmak da en büyük salaklık.

her neyse
zihnim artık kaldıramıyor.
tükendim.. en azından böyle hissediyorum.. heyecan yok.. heves yok.. azim hiçbir zaman olmadı.. değer veremedim, istek duyamadım.. artık sanırım tam emin değilim ama üzülmüyorum bile. umursamak eh bu da hiç olmamıştı galiba..

Hatta komik ve anlamsız geliyor bunun tersini gözlemlemek başkalarında.. neden ki?
nası yapıyorlar? nasıl hissedebiliyorlar hayret.. başka boyutlarda yaşıyoruz.. aynı manzara ve sahnedeyiz ama ben dokunamıyorum, ben daha şeffaf görüyorum benim için acı verici onlar için keyif ulaşılabilir bir şey..

karıştım yine.. bilmiyorum..