I am lost

Kendimi arıyorum. çok uzun zaman oldu.. her yönden her yönüme derinlemesine analizler yapıyorum. Ben neyim. Kimim ben. Bu olmuş olan ben mi?

Böyle mi olmak istedim. Beni bu bana sürükleyenler neydi. Bildiğim şu ki mutlu değilim.
Hissetmiyorum. Tamamen hissizim. %99 herşeye karşı hissizim..

Çok hislerimin kıpırdadığı anlarda mutlu oluyorum ama o anlarda bedelleriyle geliyor.
Nefes almak hiç kolay değil. Ödünsüz hele hiç değil.

Aynada kendimi inceliyorum. Bu beyaz ten bu sivilce izleri bu sakallar bu saçlar. Gözlerim.. Lensler. Çıkarıyorum flu takıyorum net. Ellerim. Yer yer sertleşmiş. Neler yapmış bunca zaman. Bacağım kolum bedenim. Bedenime bakmaktan alamıyorum. İçimi, iç organlarımı düşünüyorum. Hiç görmediğim ben parçalarım. Nasıl işliyorsunuz. Bir sorununuz var mı?

Ben neyim. Tatminsizlikten boğuluyorum. Neşe verenler bile sıkıcı.. her obje her var olmuş olan bir süre bir an ve bunların arasında da çok azı..

Ellerim daha doğrusu hareketlerim parmaklarımı açmak hareket ettirmek bir şeyi tutmak. derimin hissetmesi ama benim hissetmemem.

Çok fazla yattım sırtüstü. Kendimden dışarı çıkıp kendimi incelemeye..

hayat tamamen yok aslında. yokki neden bu mücadele ve yorgunluk. kendimi boşluğa bırakmak ve derin çektiğim nefesi de salıvermek istiyorum. 2 snlik boşlukta havada asılı duruduğumu anlama anındayım sadece ve hayat bu. ya şaşırarak düşeceksin yada bunu anlayarak rahatça..

önüme çıkan herşey düşmanım. insanlar özellikle
beni kimse bilemez bu da herşeyi düşman yapıyor..

düşüş...