Sevgi

Sevgi. Ne muazzam bir sözcük. Sevdim ben

Belki sevilmedim ama sevdim.

Sevilmeyi umduğum şekilde hiç bunu biliyorum. Belki de sevilmeyi umdukları şekilde değil ama çok.

Aşk değil hiçbir zaman. Aşk bir balon aşk bir yalan aşk zararlı.

Ne kadar saçmadır aşk sanki sevgiden daha yüceymişcesine bir algı.. Gülerim hep buna. Sevgi..

Bu kelime düşünüp düşünerek telaffuz ettikçe bile insanı büyülüyor.

İlk görüşte aşk olabilir ve bir anda biter ama ya sevgi.

Bir kere seversin ve bir daha asla bitmez. Yitmez. Dönüşmez..

Sadece sevgilinin sevmesi de değil

En büyük haz veren sevgi bir kişiyi yüzlerce değişik hislerle sevebilmek.

İtiraf ediyorum belki bende suç ama hiçbir zaman beni sevenler olduysa da frekansları tutmadı ben alamadım o sevgiyi. Belki ben de sevdiklerime onları sevdiğimin hissini veremedim farklı sevgi dilleri konuştuk ama ben sevdim ve bu benim tek mutlu yanım oldu. Sevdim. Hep de seveceğim belki uzaktan belki sevmiyor gibi görünerek, dışarıdan öyle görünecek ama seveceğim. seviyorum. sevmeyi de seviyorum. sevgiyle kafayı da buluyorum, uçuyorum..

Çok garip birşey..

Aklına geldiğinde, gördüğünde, o hissettiğin sevgi.. Sesini duymak beynine şahit olabilmek, sevmek.. Nedir bu nasıl birşeydir nasıl açıklanamaz birşey bu..

Allahım.. Bilimin peşinde koşan aklı kıt ruhu, herşeyi kör insanlara acıyorum.. Kendini, güdük hırslarla bezemiş sonuçta kısıtlı insanların varlıklarına, ortaya koyduklarına kaptırıp aşağılayan gerçek ilahi büyüklüğü muazzamlığı ve karşında acziyeti ve bunun getirdiği huzuru hissedemeyen kibirlerinin beyinlerini tıkadığı insanları gördükçe üzülüyorum.

Bu kendine üzülemeyen önce kendime bakamayan aptal yanımdan da ölesiye nefret ediyorum. Beni ve sevdiklerimi koru Allahım..