Pişmanlık

Hayatımda genel olarak pişman olmamaya çalışırım. pişmanlık kendini tanımamak gibi gelir. sonuçta geçmişe bakılınca artık bugün başka bir insan olduğumuz için bugünün benine göre duyulan bir hisdir. ve bu çok yanıltıcıdır. o zaman zaten o insan olmasam o şeyi yapmam ve bugün de pişman olmazdım yada o pişmanlığı yaşamasam bugünkü ben olmazdım diyerek mantıksız gelen bu histen uzak dururum. Ama bugün pişmanım.

şimdi keşke kendimi matematiğe verseydim. Olasılık ve algoritmalarla ilgili öğrenebilinecek ne varsa yapsaydım. Matematik yada genetik mühendisi olsaydım keşke diyorum. O kadar rafine ve muhteşem çalışan bir zihinsel olgunluğa ulaştım ki kendimi buluş yapabilecek başka insanların algılayamadıkları bir çok şeye devrimsel çözümler üretebilecek kapasitede hissediyorum kendimi ama her zaman ki gibi elimde tool larım yok..

ben v toolsuzluk bahanem mi diyeceğim kendimi sorgulayacağım ama neden çevremde herkes her konuda yaptığım analizlerime büyük saygı duyuyor o zaman diye de düşünmeden edemiyorum.

çok büyük bir zeka insanlığa faydalı olamadan yaşayıp gidiyormuş gibi hissediyorum.