Öbür Dünya

Umursamadan yaşamak. Korkmadan yaşamak aklına bile getirmemek.. 20 li yaşlarda böyleydim.. ölüm aklıma ender gelirdi ve o buhranlı ve depresyonun kara karanlık olduğu anlarda ölüm tatlı birşeydi.. istenilen ve özlenen.. çekinmezdim, hevesle beklerdim.. şimdi korkuyorum. bu şekilde Allahın emirlerine karşı boşluklarla dolu olarak ölmekten korkuyorum.. İnançsızlığı hiçbir zaman anlayamadım. Şimdi kendime bakıp şaşıyorum. öleceğimi biliyorum. Bu dünyada belirsiz bir zamanda öleceğimi bildiğim halde vurdumduymaz umursamaz ve günahkar olabilmemi anlayamıyorum. bu nasıl bir nefs nasıl bir aptallık..
inançsız bir insanın düşünce sistemini ve hayata bakışını ve bunu naıl rasyonalize ettiğini algılayamıyorum.. hiç bir şeyin kontrolu dahilinde olmadığını bilen ve gören bir insan, herşeyin bir sebep dairesinde gerçekleştiğini gören bir insan öylesine bu dünyaya geldiğini mi düşünür.. neden sen olarak geldin bu dünyaya.. kim getirdi seni.. sen mi seçtin.. neden ve ne yapmalısın.. baskalarına göre artıların ve eksilerin.. herkesin herkese karşı artıları ve eksileri.. sadece bir dünya ise bu ve yaşanıp bitecekse neden sen sensin ve o kadar şanslı veya şanssızsın.. görmezden geldiğim sorular ve cevaplar benim ahmaklığım..
allahdan korkmak
başka insanlardan başka şablonlardan nefret edip kendini felakete atma aptallığı.. kibir ve nefsine teslim olmak zayıflık.. toplumdan çekinerek ebedi azaba sürüklemek kendini.. binlerce aptal insana bakıp onların gözlerinde aşağılanmayı hazmedemeyerek gerçekleri aramaktan kaçınmak araştırmaktan bile geri durmak. beynine ve kendine güvenmek.. hiç yanlışı olmayacağını düşünmek.. zavallılık. ahmaklık.. Allahım sen beni koru...