5 Ağustos 2009

İlişik

Bu sefer önce başlığı atmadan yazıyorum. Gündelik küçük alışkanlıklara değişik perspektifler getirmek gerekiyor.
Klimanın serinliğini seviyorum.
Sıkıntılı uykulardan başağrısı ve en son görüpte hatırlayamadığın rüya ve kabusların ağırlığı ve dehşetini hissederek kalkmaktan nefret ediyorum.
Bazen yüzümü güldüren rüyalardan uyanmamak ölene kadar tekrar tekrar görmek istiyorum.
Yatmak ve oturmak artık beni dinlendirmiyor, rahatlatmıyor. Hatta çoğunlukla bir taraflarım ağrıyor.
Rutinlerden bıktım, özellikle verimsiz rutinlerden.
İlerleme gelişme yoksa aynı şeyler hep sıkıcı oluyor.
Dünyanın en güzel yiyeceği veya ferahlatan lezzetli meyvesi bile üstüste 8 inci seferden sonra acı ve tatsız geliyor..
Başkalarının mutluluğuna sebep olmak, yardımcı olmak iyi güzel birşey ama bu beni mutlu hissettirmiyor.
Bana ait mutluluklar arıyorum. Neyde bulacağımdan emin değilim.
Enerjim tükendi. Yolun sonuna geldim artık direnemiyorum. Ölebilirim sanırım. Korkuyorum ama olacak olan çok yakınmış gibi hissediyorum.

Hiç yorum yok: