26 Şubat 2013

Mild Life

Soguk hemde cok soguk. usumemek icin kendi icime dondukce icimden yayilan daha soguk. degismisim. kesilmis her yanim. aciyla donmusum.
duvara yere saga sola carpa carpa
simdi ilik ilik esiyor ruzgar
cok az da olsa hissediyorum. annemi anmam aramam simdi daha az. ne kadar acaip. dusunceler icinde kararmis gri catlak izi takip ediyorum gozlerimle karsimdaki duvarda.. bir kadin icinde canindan kanindan bir varlik buyuyor ve icinden cikiyor.. ya ona baglanirsin ya da mutlak korkuyla red.. genelde olan ilk secenek ne muazzam bir sey.
yasanmadan anlamak mumkun degil bunu anlayabiliyorum. bu imkani deneyimlemeyen kadinlari anlamak mumkun degil.
catlakdan bir bocek acele adimlarla cikiyor biraz dolanip tekrar kayboluyor. insan hayati.
simdi belki de kaybolma zamani karanlikda aydinlik icin guc toplama zamani.. haydi gidelim buralardan gunesin altinda kumlarin sirtimizi yakacagi ama sevisirken bunu hissetmeden kendimizden gececegimiz buyulu yerlere..

Hiç yorum yok: