Hastalıktan Ölüme..

Geçen cuma bu sene kaçıncısı olduğunu bilemediğim hastalanmalarımdan birini daha yaşadım. Bu sefer ki ölüm üzerine düşünmeye başladığım bir ana denk gelmesiyle beni hayli sarstı. Ve de hastalığın şiddeti de ayrıca düşüncelerimi katmerledi. 15 dakika öncesinde gülüp espri yapan bir insanken 15 dakika sonra titremekten kendini alamayan ayakta duramayan içi korkuç üşüyen ama teninden dışarıya dehşet bir sıcaklık yayılan bir insan haline gelmek. Ve işte belki de 3 5 sn sonra da ölmek.. Bu sefer olmadı yarı bilinç halinde uyky ağrılar titremeler ve ateş altında geçen 25 saat sonrasında Allaha şükür hiçbirşey olmamış gibi ayaktaydım.
Şunu bir kez daha çok net gördüm ki, (bugün bu -ki lere karşı bi zaafım var hadi hayırlısı) ne bu dünya ne bu beden ne de bu zihin bizim kontrolumuzde değil. düşünürsek bunu farkedebiliyoruz, yada istersek kendimizi kandırıp bunu görmeyebiliyoruz. 1 sn sonra ölmeyeceğinin hiçbir garantisi yokken ve bunun olması o kadar çok mümkünken nasıl aciz bir varlık olmadığını düşünebilirsin. bilemiyorum. ama unutabiliyoruz ve dünyaya tutunabiliyoruz. herbir mutluluğu bir acıyla yada bir insani tavizle harmanlanmış dünyaya..