44 ve son..

Beni neden bu kadar etkiledi bir ölüm bilemiyorum. Arkadaşlarımın yakınları ölünce falan biraz üzülüyorum onları ve hissettiklerini hayal ediyorum bu beni etkiliyor ama hiç böyle etkilenmemiştim. Görüştüğüm yada bildiğim en azından çok seneler öncesi hariç bir insan da değil.

Kaç sene olmuştu tanıdığımda.. 12 belki de 15 tam anımsayamıyorum. 16 yaşında olabilirim yada 17 bir yaz tatili ve ben tatil yapmazdım. gider holdingde bir yerlerde çalışırdım. yine böyle bir durumda karşılaşmıştım. Belki de etkilenmemin sebebi benim şu andaki yaşlarımda olması olabilir tanıdığım zamanda.. Çok fazla konuşmamışımdır da.. Ama net hatırladığım bir şey vardı. Arkadaşlarını ikna edip istanbulun bugün şehir merkezi sayılan yerlerinden o zaman için dağın başı denebilirdi arsa almaya çalışırdı. 10 15 sene sonra değerleneceğinden dem vururdu. Türkiyenin en başarılı 3 üniversitesinden mezun çılgın zeka dolu bi adamdı.. şimdi düşündükçe hayallerini isteklerini bugün benim yaşadıklarımla eşleyerek o gününü anlayabiliyorum. sanırım bu etkiliyor beni. herhalde evliydi belki de çocukları da vardı ve bir gün 44 yaşında bir kalp krizi bir ameliyat ve orada son.. daha çok daha ilerisini hala düşündüğümüz düşüneceğimiz bir anda hayata veda. ne kadar zeki de olsan ne olursan olsan neler yaşamayı planlasan istesen ve bunlara birer birer sahip olmaya başlasan da seni dinlemeden ansızın gelebilen ölüm..

bazen 18 yaşında bir otobüste otururken bir molotof kokteyliyle de seni bulabiliyor.

dünyaya yapışmak, istemek hayal etmek.. garip duygular içindeyim. gerçeğe çok yakınmışım gibi hissediyorum..