Huzur

Hayal ediyorsun. Sessiz uçsuz bucaksız uzanan kırların ormanlık, ağaç kümeciklerinin kenarında bitiyor.. Hafif inişli çıkışlı tepelerin üzerinde dolaşan mutlu köpeklerin kedilerin tavşanların oradan oraya koşturuyor.. Ormanın ayrı huzuru, kırlarının ayrı huzurunu hayal ediyorsun..

Geniş verandasıyla çevrilmiş evinin yorgun yaşlı ahşabında dillendiremeyeceğin bir bambaşka huzuru hissedebiliyorsun.. Gözlerin bahçene takılıyor.. Domateslerin kırmızı kırmızı yeşil yaprakların arasından sana bakıyor dallarını aşağı çekerek. Fasulyelerini bağladığın sırıklar muntazam bir şekilde uzanıyor göz alabildiğince.. onları dikerken hissettiğin huzuru düşünüyorsun ve şimdi büyüyüp olgunlaşıp sana lezzet olarak dönecekleri zamanki huzuru hayal ediyorsun. beline kadar gelen sivri biberler ve hemen yanlarında yerden bitme çilek ve karpuzlar.. kuzular eksik diye düşünüyorsun ve hemen arkandan bir ses burdayım diyor.

keyifle verandanda batmakta olan güneşi seyrederek koltuğunda kaykılıyorsun.. huzurla iç çekerek elmandan bir ısırık daha alıyorsun gürültülü bir şekilde sularını ağzından taşırarak mutlulukla çiğniyorsun..

doğanın sesleri ve insanın sessizliği huzuru sağlayan bu. başkalarının varlığına ihtiyaç duyabilirsin ama mutlaka huzurunu bozarlar hiç düşünmediğin hiç duymayacağın hiç seni ilgilendirmeyen kendi yada çevrelerindeki binlerce bilgi problem ve gereksiz sorunu sana taşırlar üzerine yığarlar ve sen artık bunu kaldıramaz bir şekilde yere yığılmak üzere kan beynine sıçramış çaresiz ve öfke içindeyken bir de hadi hadi diye itelerler seni.. yardım beklersin üstündekileri hızla silkinip atmadan önce anlayış beklersin biraz daha dayanayım şimdi duyacak şimdi anlayacak dersin ama nerde..

yeter deyip herşeyi oracığa savurup çekip gittiğinde ise utanmadan şaşırıp arkndan bakarlar ve şimdi bu neden böyle yaptı ki diye düşünüp omuz silkip yeni bir kurban bulmak için etraflarına bakınırlar.. sen tarih olursun, ama önemli olan benim huzuru bulmam..

huzur bana geliyor, gerisini boşvermişim yahu..