Tepkisel bir yaşam

Öyle hissediyorum ki son zamanlarda çok garip bir ülke ve dünya oldu burası iyice. Böyle sürreal bir platformda ne kadar uyumsuz olunabilirse o kadar uyumsuz olarak tek başıma duruyorum gibi hissediyorum. 

Etrafım kavgalar tartışmalarla dolu. herkes her an birilerine üstün gelmek bir yerlerde birşeylere karışmak için devamlı polemik üretiyor. Ve daha saniye geçmeden hemen herkes saf tutuyor. Düşünmek yok tepkiyle yaşamaya başladı herkes. 

Anlam veremiyorum birileri yıllar önce ölmüş bir şairi bir sembol haline getirip ölümyıldonumunde ısmının arkasında sıra olup şaşaalı sozlerle birşeyler hedefliyor. ve aynen beklendiği gibi bir grup da itibarsızlaştırmak için argumanlar koyup orada saf tutyor. peki temelde ne bu.. ben de buna bakıyorum ve komık sacma sapan bir hayat yaşam dongusu.

gercekten bilemiyorum hayatım nereye gıdecek 

korktugum gıbı bır gun sokaklarda yalnız basıma soguktan mı olecegım 

yoksa hayallerım gercek olup en zırve noktada hazların dorugunda bı anda gocup gıdecekmıyım ama sunu dusunuyorum. hayat ıcıne atılıp da akıntısına kapılıp gıdılecek bırsey degıl 

sadece bıraz daha bılınclı olup ıluzyona kanmamak lazım

olumu kabullendıkten sonra hersey o kadar bos ve anlamsız kı. pısman olman dıye bır sey o noktadan sonra kalmıyor. bılmedıgın bır anda oleceksen pısmanlıgın ne anlamı var kı.. 

işte ben de tam bu noktada bır ınsan pısman olmayacaksa ıste en ozgur ınsan o ınsandır dıye dusunuyorum. pısmanlık yanlıs yapma korkusu yada yaptıgının zaman gelıp de yanlıs oldugunu anlama ve bunun sonuclarını bu seferde gızleme duzeltme ugrasları ınsanı kolelestıren seydır. 

akıntıya kapılmaya donersek aslında o akıntıya kapıldıgımızı zannettıgımız sey bızım kendımızı kılıtleyıp mudahele etmedıgımızde algıladığımızdır. oysa bır kucuk kulac bıle o akıntıyı yonunu herseyı sonuclarını degıstırır. pısman olmayacak bır ınsan da kendı mutlu gelecegını yada gelecekten ıstedıgı ne ıse onu gerceklestırecek adamdır..