28 Şubat 2012

Told you so...

Uyurken o güzelliğe en doğal ve kendinde olmadığı haliyle son bir kez baktım. Ne kadar çok zaman oldu. Çok zaman oldu.. Zaman geçirmedik.. Her gün zamanı beraber oluşturduk. Gülümsedim. Ellerim bedeninin üzerinde dokunmadan hissederek geçerken tüm o anıları içime çekerek gülümsedim.

Yürüdüm ve çıktım dışarı.

Bütün o gürültü ve dumanlı hava bir anda hayatın hızına yetişme telaşına kapılıp unutuverdim.

Ağladığında dayanamıyorsam eğer. Beni üzerek ağlatacak herhangi bir sebepler bütününden deha fazla üzüntüyü sadece o ağladığı için hissedebiliyorsam eğer. Sevdiğimi anlayabiliyorum. Çaresizlik içinde felç olup kalıveriyorsam. donup kalıyorsam. anlıyorum..

Hiç yorum yok: