12 Haziran 2011

Hiç kimse yalnız değil..

Karanlıklar hissetmesini bildikten, kalbini kapatmayıp açık tuttuktan sonra her zaman elbet birgün aydınlanacaktır.
O bir gün de inanınca asla çok uzak olmayacaktır.
Ben hayatını bazen kalabalıklarda bazende soyutlanmışlığımın içinde hep yalnız hissederek yaşadım.
Oysa bugün artık çok farklıyım. Huzuru alıp tüm bedenime yaymayı, sevmeyi salt dünyevi kıstaslarla değil bunların yanına konmuş bugüne kadar recetede eksik olduğu için şifayı engelleyen manevi değerlerle sarmalayıp tamamlamayı başardım.
Evet başardım.

Hala yakalanmış bir gerçeklik henüz olmasa da şu oldukça kenar ve köşede bile iç ferahlığını hissedip derin ohlar çekmekteyim.
Her şey şükretmekten geçiyor.
Bir mümin için şükr ise en birinci olarak namaz ve tüm diğer ibadetleri zamanında ve eksiksiz yerine getirmektir.

Hiç yorum yok: