13 Mart 2011

Sosyal, pozitif, dünyaya bağlı

Gerçeğe yaklaştıkça, sabun köpüğüne daha kolay tutunabiliyorum. Acı yerini keyfe neşeye bırakabiliyor ve kendime bunun için izin verebiliyorum.

Bir tehlikeli yürüyüştü o zihnimi berraklaştırana kadar.
Şimdi artık kalıcı netlik
ona ulaşana kadar kendimi sapmalardan korumak için zorlama nedenlerimi ortadan kaldırdı.

huzur
başımı arkaya yaslayıp
kendimi tamamen gevşeterek koyverip
nefesimle birlikte rahatlığı hissediyorum..

huzur

tek kelime öylece asılı duruyor orada
birdenbire kızgın çehreler zihnimi doldurana kadar.

ellerimle ittirmeye çalışıyorum ama nafile parmaklarıma yapışıyorlar hissedebiliyorum jöle gibi yumuşak ve yapışkan yüzler geri çekmeye çalışıyorum ama sünüyor uzuyor ve ellerimle birlikte onlar da geliyor..

ne kadar sallasam da sağa sola sürtsemde o yapışkanlı his geçmiyor.

yüzleri tekrar görüyorum
ama şimdi ellerim tertemiz..

Hiç yorum yok: