Vasiyet

Bu aralar sanki nedendir herşey bir anda benim için bitebilir gibi hissediyorum.
Sağlığım iyi değilmiş gibi hissediyorum. Hastalık hastası olma ve paranoyam çokca artmış da olabilir ama çok yeni yeni böyle gözlerimin kararma noktasına geldiğini sebepsiz dururken kalbimin çılgınca hızlı attığını hissetme durumlarım falan..

Bir vasiyet yazmanın zamanı gelmişti. Neden zaten bunca yıldır bunu yazmayı düşünmedimki..

Sanırım aslında öldüğümü bilen ve bunu okuyan herkesin 11 ihlas ve 1 fatiha okumasını ve ruhuma göndermesini isterdim.
Günahlarımın affı için dua etmesini isterdim.
Bu boş ve bomboş dünyayı önemsemeden ama girdabına yakalanarak zarar içinde geçirdiğimi bilmenizi ve benden ibret almanızı isterdim.
Unutulmamak falan gibi birşeyi istemeyi bencilce bulmuşumdur. İnsan bu ister istemez unutur gider..
Ama beni unutmamanızı yani aslında öldüğümü unutmamanızı ve sizin de birgün başınıza geleceğini hatırlamanızı ve hayatınızı buna göre yaşamanızı isterdim.
Allaha yönelmenizi ve bu çok kısa ömürde bir tılsımlı parıltının yalancı sahteliğine kapılmadan gerçeği bulana kadar arayacak kadar kalbinizin yumuşak ve nefsinizin kibrinizin yok olmasını isterdim.
Geride kalmadığım için de mutlu olurdum sanırım..